یک قسمتی از دنیا میرسه که بالاخره می فهمی دنیا ، دنیای از دست دادنه ، امروز اگه نه فردا حتما ...هر لحظه داری زمان رو ازدست میدی ...هر روز داری روز قبلتو ازدست میدی ...
ادم هارو از دست میدی ..یا با تموم شدن ی رابطه یا مرگشون ...از دست دادن درده ، درد عمیق و گنگیه ...صبر داره انتظار داره ...
اما ازدست دادن ادم هارو بزرگ می کنه ...تا وقتی بچه ای گریه میکنی و زار میزنی ... هر چی بزرگ تر میشی چیزای بزرگ تری رو از دست میدی ...
یک قسمت دیگه هم هست که سرکشی درونیت فروکش می کنه ...ادما رو عین هم میبینی ...خودت رو از دماغ فیل افتاده نمی بینی ...
ایدولوژیت به دنیا عوض میشه ...
این قشمتشو دوس دارم و بهم می چسبه ...